Bu gün yine  Erdemli'mizde bir kadın daha erkek şiddetine feci bir şekilde kurban gitti. Öncelikle şunu söylemeliyim. Mevzu her ne olursa olsun, hiç bir şey için cana kıyılmaz. Peki bu kadın ve çocuğa şiddet olayı nasıl çözüme ulaşır, ne yapmak gerekir. Faydalı olacağını umut ederek bir kaç maddede yapılması gerekenleri sıralamaya çalışacağım.

1. Türkiye; yasa yapım ve uygulama süreçlerinde kadınlar,  ailenin bir parçası gibi değil özerk bireyler olarak görülmeli, kadınların aile içerisindeki haklarının korunması ve şiddetin ortadan kaldırılması için gereken adımları ivedilikle atmalıdır.

2. Toplumsal cinsiyet, yaş, sağlık durumu, azınlık olma durumu, engellilik, göçmen ya da sığınmacı olma,  Anayasaya ayrımcılık yapılamayacak koşullar olarak açık bir şekilde eklenmelidir.
3. Üst düzey siyasetçilerin söylemlerinin tüm devlet mekanizmasına yansıdığı unutulmamalı, hem üst düzey yetkililerin söylemlerinin hem de devletin tüm yetkililerinin söylem ve icraatlarının günümüz koşullarına uygun olması için gerekli çalışmalar yapılmalıdır. Kadına yönelik şiddeti önlemek ve gereken toplumsal dönüşümü sağlamak için, kadın ve erkeğin ayrıştırıldığı, kadınlığın aşağılandığı söylemlerden vazgeçilmelidir.
4. Kadına yönelik şiddetin kaynağının toplumsal cinsiyet eşitsizliği olduğu bilgisinden yola çıkılarak, kadına yönelik şiddetle mücadele mekanizmaları toplumsal cinsiyete duyarlı bir bakış açısı ile tanımlanmalıdır. Kadına yönelik şiddetin çoğunlukla aile ve aile gibi yakın ilişkilerin içinde üretildiği bilgisini yok saymadan, aile kavramına karşı gerçekçi ve eleştirel bir tutum geliştirilmelidir. Çalışmanın merkezine kadınların insan haklarından eşit bir biçimde yararlanabilmesi ve güçlenerek bağımsız bir hayata kavuşması amacı koyulmalıdır. Devletin kadına yönelik şiddet ile mücadelede bu prensipleri benimsemesi, bu doğrultuda bütüncül politikalar geliştirmesi gerekmektedir.

5. Hükümetin, kadın haklarını ve insan haklarını açıkça ihlal eden Boşanma Komisyonu ve raporu gibi komisyon toplantıları ve raporları oluşturmayı bırakarak, kadına yönelik şiddet ile mücadelede üstüne düşen görevleri  bir an evvel hayata geçirmeye başlaması gerekmektedir.
6 Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’nın bütçesinin kayda değer bölümü sosyal yardımlara aktarılmaktadır. Bu mevcut durum değiştirilerek, kadına yönelik şiddeti ortadan kaldırmaya yönelik uzun vadeli çalışmalara ve şiddete maruz bırakılan kadın ve çocukların hayatlarını iyileştirmeye yönelik genel ve uzman destek hizmetlerine aktarılan finansal kaynakların payı önemli ölçüde arttırılmalıdır. Toplumsal cinsiyete duyarlı bütçe sistemine geçilmeli; kaynaklar toplumsal cinsiyete duyarlı bir şekilde dağıtılmalı, bunun için de ihtiyaçlar belirlenirken kapsayıcı ve katılımcı bir yaklaşım benimsenmelidir.

7 Kadınların haklarını ilgilendiren yasama ve yürütme süreçlerine  kadın örgütlerinin anlamlı katılımı sağlanmalıdır.
8 Kadın ve Eşitlik Bakanlığı kurulmalıdır.
9. Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü’nün bütçesi ve insan kaynağı ile birlikte Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı ve diğer devlet kurumlarının politikaları ve uygulamaları üzerindeki koordinasyon ve izleme-değerlendirme yetkisi arttırılmalıdır.

10. Önleme faaliyetlerinin genel esası olan kadınlara yönelik ayrımcılığın ortadan kaldırılması için toplumsal cinsiyet temelli rollerin, ön yargıların ve gelenek göreneklerin dönüştürülmesi gerekmektedir. Hükümetin kadına yönelik şiddete yaklaşımını ve bu alandaki politikalarını bu bakış açısıyla değiştirmesi gerekmektedir. 
11. Ulusal eylem planları ve il eylem planlarındaki faaliyetlerin planlanması ve gerçekleştirilmesine sivil toplumun etkin katılımı sağlanmalıdır. Ayrıca buralarda yer alan faaliyetlerin gerçekleşebilmesi için bütçe ayrılması ve mevzuatta gerekli değişikliklerin yapılması gerekmektedir. Faaliyetlerden sorumlu kurumlar net bir şekilde belirlenmeli ve faaliyetlerin gerçekleştirilip gerçekleştirilmediği izlenerek takip edilmelidir.
12. Toplumsal cinsiyet ayrımcılığını oluşturan davranış kodlarının erken yaşlardan itibaren oluştuğu anlayışıyla hükümetin ilk kademeden başlayarak tüm yaygın ve örgün eğitim müfredatını toplumsal cinsiyet ayrımcılığı içeren ifadelerden arındırması ve müfredata kadına yönelik şiddete ilişkin kadınların insan hakları ve güçlendirilmesi odaklı bir anlayışla dersler koyması gerekmektedir.
13. Eğitim verilen profesyonellerin kadına yönelik şiddet mağdurlarıyla çalışacaklarını, tayin ve terfilerinde eğitim alanlarının dikkate alınacağını ve sonraki eğitimlere de katılacaklarını garanti altına alan bir düzenleme yapılmalıdır.
14. Medyanın, cinsiyetçi ve kadına yönelik şiddeti meşrulaştıran dilini dönüştürmesine yönelik kılavuz ve rehberler sivil toplum ve meslek örgütlerinin katılımıyla hazırlanmalıdır. Medyanın bu kılavuz ve rehberleri gözetip uygulaması sağlanmalıdır. RTÜK üyelerine bu konuda eğitim verilmeli ve RTÜK mevzuatında ve ilgili diğer mevzuatta gerekli değişiklikler yapılmalıdır.
15. İkincil mağduriyetlerin azaltılması için genel destek hizmetlerinin sunulmasından sorumlu kişiler, toplumsal cinsiyet eşitliğini ve kadınları güçlendirmeyi amacının merkezine koyan bir yaklaşımla çalışmalı, koordinasyonu sağlayan kurum bunu garantiye almalıdır. Bu kişiler gerekli incelemelerden sonra liyakatlı oldukları anlaşıldıktan sonra görevlendirilmelidir.
16. Şiddete maruz kalan kadınların genel destek hizmeti kapsamına giren taleplerinin 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Yönelik Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun’da belirtildiği biçimiyle, bütüncül bir yaklaşımla ele alınması ve sosyal hizmetler kapsamındaki diğer grupların taleplerinden ayrı değerlendirilmesi sağlanmalıdır.
17. Şiddete maruz kalan kadınlar, destek için başvurdukları tüm kurumlarda yasal haklarının bütünüyle ilgili etkili bir şekilde bilgilendirilmelidir. 
18. Şiddete maruz kalan kadın ve çocuklar talep etmeseler dahi genel sağlık sigortasından yararlanmaları sağlanmalıdır.
19. Ücretsiz kreş hakkı ile ilgili mevzuat kadınların lehine, kreş desteğini yaygınlaştıracak, kotaları arttıracak şekilde iyileştirilmelidir ve mevzuatın ygulanması için somut koşullar oluşturulmalıdır. 

20. Türkiye’nin nüfusu düşük olan kırsal kesimlerinde yaşayan kadınların karşılaştığı sorunlara ilişkin kadından yana olabilecek bir denetim ve şikâyet mekanizması oluşturularak bu kadınların haklarından faydalanmalarının önündeki her türlü engel ortadan kaldırılmalıdır.
21. Kadınların şiddetten uzaklaşmak için başvurdukları kurumlarda fail ile arabuluculuk yapılması kati surette yasak olmalıdır.

22. Sığınaklar erkek şiddetine maruz kalan her kadına ve her yaştan çocuğa açık olmalıdır. Yönetmeliğe uygun olarak 12 yaş üstü oğlan çocukları olan kadınların da sığınak çalışmasından faydalanması sağlanmalıdır. Sığınaklara kabul için yasal düzenlemelerde bulunmamasına rağmen, uygulamalarda görülen vatandaşlık kriteri aranmasından vazgeçilmelidir.

23. Kadınların haklarını öne çıkaran, cesaretlendirici, sorumluluk almayı ve dayanışma anlayışını özendirecek, toplumdaki “şiddet aile içi bir meseledir ve aile içinde çözülebilir” anlayışını yıkmaya yönelik bir yaklaşımla kamuya yönelik bilgilendirme çalışmaları yapılmalıdır. 
24.Çocukların şiddete maruz kaldıklarında kolay başvurabilecekleri, güvenilir bağımsız mekanizmalar oluşturulmalı ve yaygınlaştırılmalıdır. Çocukların yaşadığı şiddeti meşrulaştıran ya da görmezden gelen toplumun algısını hak temelli şekilde dönüştürecek çalışmalar yapılmalıdır
25. Öğretmen, okul yöneticisi, sağlık personeli gibi çocuğa yakın çalışan kamu görevlilerinin çocuğun yaşadığı şiddeti ihbar etme yükümlülüklerini vurgulayan yasal düzenlemeler gözden geçirilmeli ve ihbar etmeme durumunda yaptırımlar gerçekten uygulanmalı, bu tür durumlarda ihbarı yapan kişinin korunması yasal güvence altına alınmalıdır.

26. Çocuk cinsel istismarı konusunda yapılacak düzenlemeler ile erken evlilikler engellenmeli, evlilik yaşı her koşulda reşit olma yaşı ile aynı olmalıdır. Çocukevliliklerine mahkeme kararıyla verilen izinler iptal edilmelidir.
27. Şiddete maruz kalan kadın ve çocukların, velayet ve baba ile kişisel ilişki tesisi konularında hüküm verilirken şiddete uğrama ihtimalleri göz önüne alınarak karar verilmelidir.
28. Evlenme yaşı her iki cins için de Çocuk Hakları Sözleşmesi’nde olduğu gibi 18’e yükseltilmelidir.
29. Israrlı takip, özelliği gereği ağır ve caydırıcı biçimde cezalandırılmak üzere ceza kanunlarında ayrı bir suç olarak tanımlanmalıdır.

30. Uzlaştırmacılık ve arabuluculuk eğitimlerinde kadına yönelik şiddet ve ev içi şiddet ayrı bir başlık olarak ele alınmalıdır. İsteğe bağlı alternatif uyuşmazlık çözümü usulleri kadınlara zarar vermeyecek biçimde işleme koyulmalıdır. Özellikle Adalet Bakanlığı arabuluculuk ve uzlaştırma dahil alternatif uyuşmazlık çözümü usullerinin doğru uygulanması için gerekli tedbirleri almalıdır.
31. Şiddete maruz kalan kadın ve çocukların çoğunlukla ilk birim olarak başvurduğu kolluk görevlilerinin kadına yönelik şiddet alanında başvuru alma ve yönlendirme yapma konusunda eğitimli, tecrübeli ve ayrıca toplumsal cinsiyete duyarlı ve tercihen kadın personel olması sağlanmalıdır.
32.Koruma ve uzaklaştırma kararlarının sürelerinin standart bir yaklaşımla değil risk analizinin ardından belirlenecek somut ihtiyaçlara göre belirlenmesi ve etkin koruma sağlanması için sürelerinin kısa tutulmaması gerekmektedir.
33. Koruma ve uzaklaştırma kararlarının ilgili kişilerin varsa cep telefonlarına kısa mesaj olarak veya kişinin derhal aranarak tutanak eşliğinde tebliğ edilmesi gibi süratli çözümler getirilmesi tedbir kararlarının etkin uygulamasına katkı sağlayacaktır.

34. Engelli kadının şiddet ortamından uzaklaştırılmasına yönelik mekanizmalar yaygın ve erişilebilir olmalı, 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Yönelik Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun’da yer alan koruyucu ve önleyici tedbirler engelli kadınlar gözetilerek uygulanmalı, gereken özel önlemler alınmalıdır.